Οι τοπικές εκλογές των νεόπτωχων

του Θεόδωρου Παντούλα*

Αν είναι προσβλητικό μια φορά να διεκδικεί κάποιος την εκλογή του στην τοπική αυτοδιοίκηση με κομματικό χρίσμα, είναι πολύ περισσότερο προσβλητικό να επικαλείται μια ανεξαρτησία που, στην πραγματικότητα, δεν διαθέτει.

Όλοι το μισοξέρουμε. Στην τοπική αυτοδιοίκηση, όταν αυτή δεν γίνεται βατήρας για την κεντρική πολιτική σκηνή, ανακυκλώνει, κατά κύριο λόγο, τα αποπλύματά του ο παλαιοκομματικός συρφετός. Πολιτευτές που περισσεύουν και γιαλαντζί «αντάρτες» που δεν τους παίζει ο κομματικός μηχανισμός, αλλά που συνήθως τους τακτοποιεί την επαύριον των εκλογών το κομματικό παρακράτος σε κρατικές θέσεις.

Όλοι αυτοί, τώρα που κοντοζυγώνουν οι τοπικές εκλογές, υπόσχονται με ευκολία τον ουρανό με τ’ άστρα. Μας καλούν «να γυρίσουμε σελίδα», και «να τελειώσουμε με το παλιό», ενώ οι ίδιοι, επικουρούμενοι από λογιών λογιών μαφίες, το διακονούν με περισσό ζήλο!

Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάχτυλό μας. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες δεν είναι παρά τα λάφυρα της παραπολιτικής καμαρίλας, που χρόνια τώρα σταδιοδρομεί υπεξαιρώντας για λογαριασμό της δημόσια αγαθά. Αυτοί λοιπόν που χρόνια τώρα δεν τα καταφέρνουν στα απλά, μας λεν ότι θα προκόψουν στα σύνθετα! Και τα σύνθετα δεν είναι οι αθλοπαιδιές που δεν υπάρχουν, δεν είναι το κυκλοφοριακό που δεν λύνεται, δεν είναι η ανακύκλωση που δεν ξέρουμε σε ποιες τσέπες καταλήγει. Τα σύνθετα είναι οι στρατιές των νεόπτωχων της κρίσης, οι στρατιές που θα τις ελεήσουν -λένε- με (επιδοτούμενα) προγράμματα οι επαγγελματίες της κοινωνικής «αλληλεγγύης». Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα λένε στο χωριό μου.

Μάλιστα! Σπίτια μπορεί να μην έχουν σε λίγο οι συμπολίτες μας αλλά ένα σακουλάκι κόλλυβα κάπου θα βρεθεί – κι ας στοιχίζει η διανομή τους πολύ περισσότερο από την αξία τους.

Αλλά αυτό δεν είναι το μείζον – τις συνηθίσαμε, αλίμονο, τις αρπαχτές. Το μείζον είναι ότι η χώρα στα μουλωχτά αλλάζει χέρια και στο κατόπι της -όσο βλακωδώς πανηγυρίζουμε την έξοδό μας στις Αγορές- αλλάζουν χέρια ολόκληρα προάστια και περιφέρειες, που παραδίδονται αμαχητί στην διεθνή τοκογλυφία. Αλλά για αυτό οι επίδοξοι αυτοδιοικητικοί δεν μας λεν κουβέντα. Και πώς να πουν κουβέντα οι βαριόμοιροι, όταν οι πολιτικοί τους μέντορες υποστήριξαν κι υποστηρίζουν πολιτικές που αποστερούν από την πόλη και τους πολίτες τα βασικά.

Η σιωπή είναι χρυσός, λένε, όσοι σιωπούν. Εν προκειμένω όμως είναι πολιτική δειλία.

Μόνο που η λύση δεν είναι να τους γυρίσουμε την πλάτη απέχοντας.

Μπορούμε κάλλιστα να τους στείλουμε στον αγύριστο μετέχοντας.

*μέλος της δημοτικής κίνησης «Αθήνα για την Ελλάδα». 

Πηγή:  http://www.athinaellada.gr