Μια “εκδήλωση” που υποτίμησε τον πολιτιστικό χαρακτήρα του Πάρκου

Με αφορμή το Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου,το Σάββατο 5 Ιουλίου, ανηφόρισα προς το Πάρκο.
 
Αντίκρισα με έκπληξη απέναντι ακριβώς απο το Θέατρο, ένα χείριστης αισθητικής τσαντήρ μαχαλά, αυστηρά κλειστό απο παντού, με μια εξέδρα να προεξέχει, στο ασφυκτικά σφιχτοδεμένου κυκλικά πλαστικό! Όταν ρώτησα στο θέατρο τι εκδήλωση γίνεται, μας ειπαν πως πρόκειται για ακάποια έκτακτη λαϊκή… εκδήλωση, για την οποία τουλάχιστον εγινε δεκτό, να περιμένουν να τελειώσει η προγραμματισμένη θέατρική παράσταση για να αρχίσει…

 

 
Επειδή δεν υπήρχε ούτε μια αφίσα που να δείχνει για τι πρόκειται, έκανα ερωτήσεις στην τεράστια ουρά που είχε σχηματιστεί στην αναμονή για είσοδο, οι απαντήσεις με παρέπεμψαν σε αφίσα γνωστού σκυλο… καλλιτέχνη, που είχε γεμίσει για άλλη μια φορά τα περίχωρα και έβγαζε χρήμα, με πρόσχημα κάποιο αθλητικό σύλλογο η κάτι τέτοιο. Αυτή τη φορά όμως, η απο οτι φαινόνταν απόλυτα κερδοφόρα εκδήλωση του ίδιου επιχειρηματία, (που κάποιοι υπεύθυνοι την έκριναν, πολιτιστική αφου της προμήθευσαν άδεια) γινόταν στο Πάρκο, που απο ότι ξέρουμε, μόνο σε εθνικοτοπικούς συλλόγους επιτρέπεται να παραχωρείται, αυτός υποθέτω ήταν ο λόγος, που όταν ρώτησα ποιός ήταν ο φορέας που τη διοργανώνει, η απάντηση ήταν ο Σύλλογος Ηπειρωτών Καματερού.

Η αυστηρή πόρτα και ο επιδεικτικά γυμνασμένος άντρας στη στενή της είσοδο, είχαν καθαρά την ατμόσφαιρα νυχτερινού κέντρου 3^ης κατηγορίας που υποτιμούσαν την αισθητική μου και τη νοημοσύνη μου, αλλα η περιέργεια να δω αν λένε ψέματα, και αν πράγματι σε όλο αυτό, … είχε ανάμειξη ένας εθνικοτοπικός σύλλογος, με έκανε να πληρώσω το εισιτήριο των 3 ευρώ, προκειμένου να πάρω μια επίσημη εξήγηση και μια απόδειξη, τουλάχιστον για τα χρήματα που έδωσα. Με παραπλανητικό τρόπο, πήραν το εισιτήριο και μου έδωσαν… ένα χαρτάκι 4x4cm, με τυπωμένο επάνω μόνο ένα νούμερο, που στα πρώτα λεπτά απο το άνοιγμα, ειχε φτάσει στο Νο 450, γεμίζοντας το 1/3 των θέσεων απο ότι ειδα μετά μπαίνοντας… Όπως καταλαβαίνετε, ούτε απόδειξη χρημάτων πήρα, ούτε εταιρεία υπήρχε επάνω στην απόδειξη-λαχνό και το σημαντικότερο, ούτε σφραγίδα εθνικοτοπικού συλλόγου! Μάταια προσπάθησα να βρω κάποιον απο το Δ.Σ. των Ηπειρώτων, υποθέτοντας λοιπόν πως λένε ψέματα, θέλησα να αποχωρήσω και προσπάθησα στην έξοδο, να πάρω το αντίτιμο του εισιτηρίου μου πίσω, τότε όμως ο άνδρας που προανέφερα όπου η διάμετρος της πλάτης του εκλεινε ακριβώς την είσοδο, παραμέρισε να περάσω ευγενικά μεν, αλλα με τον ανένδοτο ύφος που γνωρίζουμε στο επάγγελμά τους δε, και ότι μπορεί να υπονοεί αυτό…
Ειχα συγχυστεί με όλο αυτό, αλλα σκέφτηκα αισιόδοξα πως θα πήγαινα στον παραδοσιακό Κλήδονα των Κρητών Καματερού, που είναι ένας πραγματικά παραδοσιακός σύλλογος με ποιοτικές και πετυχημένες εκδηλώσεις, στις οποίες πάντα διασκεδάζω.
 
Το πρώτο άτομο που πρόσεξα στην κεφαλή του τραπεζιού των επισήμων, ηταν ο πρόεδρος των Ηπειρωτών Καματερού, Ζήσης Πότσης και Προέδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αγ. Αναργύρων – Καματερού,  ο οποίος δεν ηταν στην εκδήλωση του συλλόγου του, αλλα απο ότι μου είπε, τον αντιπροσώπευε εκεί ο ταμίας τους Δημοσθένης Δεσίκος. Επίσης, είπε πως ο επιχειρηματίας του Πάρκου… είχε πρώτος κλείσει το συγκεκριμένο χώρο του σχολείου που βρισκόμαστε, στον οποίο και γίνονταν κάθε χρόνο ο Κλήδονας των Κρητών, αλλα μετά απο τις επίμονες προσπάθειες αυτού του συλλόγου, να χρησιμοποιήσει και πάλι το χώρο, βρέθηκε η λύση (απο το Δ.Σ. του Δήμου βεβαίως) και με την στήριξη του Συλλόγου Ηπειρωτών, με το να παραχωρηθεί ο χώρος του Πάρκου στον επιχειρηματία.
Συμπληρωματικά ακούσαμε πως υπήρξε αρχικά υπογραφή του Αντιδημάρχου Πόλης Καματερού, του κου Ιωάννη Ρέππα, σε έγγραφο που έλεγε πως το σχολείο παραχωρείται σε ενα σύλλογο κάποιου χωριού… Μετά και κατόπιν  της ανυποχώρητης στάσης του προέδρου του Συλλόγου Κρητών Καματερού κου Γ. Ζαχαράκη, ο οποίος διεκδικούσε το δικαιωματικά το χώρο, ακολούθησε τροποποιήση συνοδευόμενη απο τη διευκόλυνση, του άλλου εθνικοτοπικού Συλλόγου του Καματερού.
 
Είδαμε λοιπόν και αυτή την ομορφιά στο Πάρκο, την ώρα που κάποιοι υπεύθυνοι δηλώνουν πως ανησυχούν για την εμπορευματοποίησή του, εγκρίνουν τέτοιες χρήσεις και μάλιστα με τη στήριξη εθνικοτοπικών Συλλόγων.
Κατα τα άλλα γράφουν και λένε πως … ’’Το «Πάρκο Τρίτση» ανήκει στους πολίτες της Δυτικής Αθήνας και η αυτοδιοίκηση είναι αποφασισμένη να το προστατεύσει.’’
Το είδαμε!!
 
Για τις "δυτικές διαδρομές"
Μαριάννα Ιωαννίδη 

 http://dytikesdiadromes.gr/